—- Nog even voor de fotoliefhebbers, op dit blog, een autoscript van one.com, kunnen de fotoos niet op een groter formaat weergegeven worden. Voor de UITGEBREIDE FOTOREPORTAGE kijk op PIXELARIA —-
ROSANS – gezien vanaf ‘Le Pigeonier’ met de Tour (het vierkante gebouw in de achtergrond dat voor de verdediging en uitzicht werd gebruikt) en het Chateau prominent in beeld.
Dit weekeinde ben ik te gast bij nicht Karin in Rosans, gelegen in de haute Provence. Een heerlijk huis op een fantastische plek en daarbij voor mij een stukje geschiedenis tegelijk. Door haar en vriendin Anne wordt ik in de watten gelegd, lekker eten en heerlijke wijn, kaas en uitzichten.
In een ver verleden heb ik met neven en nichten, medestudenten van Karin, broers en ooms, tantes en wie er allemaal aan meebouwden aan de Pigeonier, een seizoen mogen meebouwen, we spreken van 1978. Ik heb er in later jaren nog diverse keren met de kinderen mogen logeren, wat een heerlijk huis!
Er is destijds een verslag/fotoboek van gemaakt, het is er ook in PDF formaat, neem contact op met Karin of Arjen als je dat wilt hebben.
Hier een legendarische foto van het ‘bieren na het bouwen’ …het dorp heeft het er nog over vertelde Karin! Foto is ook uit 1978.
In 2014 ziet het terras er zo uit, het cafe is gesloten, temps ne résiste pas toujours…
Het resultaat is op de website van ‘Le Pigeonier’ te zien!
Rosans is nog hetzelfde zoals ik het ken, het dorp in de kern heeft wel een flinke opknapbeurt gehad, huizen worden gerestaureerd en er is een Cafe terras en B&B mogelijkheden.
Dit hotel en café hebben het helaas niet gered…
Midden in het dorp is een man met oude stenen een heel pand met torentjes en meer fratsen met engelengeduld weer een het opbouwen, in het steegje ernaast liggen de ruwe stenen die hij op ‘maat’ hakt en gebruikt. In het dorp staan nog een aantal pandjes te koop in erbarmelijke staat, als je niks te doen hebt en van stenen houdt…
De man legt met de tekeningen in de hand aan de toerist die dat wil alles geduldig uit, ik schat hem op een jaar of 70. Hij heeft al veel gedaan en het einde is in zicht en als ‘ie niet teveel wordt afgeleid is over 10 jaar z’n kasteel klaar voor een edelvrouw!
Bedoin is destijds gebouwd als een vestingstadje, dus dicht op elkaar met een uitkijktoren, een kerk en een plein met waterput. De oudste gevelstenen die ik kon ontdekken zijn van 1500, in de kern is qua indeling niet veel verandert in de laatste 500 jaar.
Hieronder een bonte verzameling van nieuw geplaveide steegjes en straatjes, op z’n boerenfluitjes maar ook het betere werk. De ‘rapide’, een straatje van de doorlopende weg beneden naar het dorpsplein boven, de snelste route destijds om weg te wezen met paard en kar vermoed ik, een helling van ruim 10 % ?
Vannacht flinke onweersbuien, vanmorgen geen water uit de kraan. Mannen waren driftig op zoek naar de oorzaak, na een uurtje kwam er weer water uit de kraan.
Bescheiden zondagochtend markt op het plein, er achter het Chateau met links in de schaduw het ‘oude bier terras’ en cafe.
De stadspoort die de kern destijds moest afsluiten van de boze buitenwereld, de sleuven waar destijds de balken in geplaatst werden zitten er nog in. Een doorkijkje naar de waterpomp op het plein.
Niet erg fraaie restauratie, maar op de steen boven de deur staat echt 1600…de deur is niet oud, het stenen kozijn ruim 414 jaar.
Een nog niet aangepakt stukje gevel en straat, wel een leuk trappetje zonder leuning
Aangepakt en opgeknapt, jammer van die grijse cementmuur..
Een van de vele tussendoortjes in het dorp, de mooie keitjes verstopt onder een laag asfalt.
De oorspronkelijke wasplaats, gerestaureerd en nog gewoon in gebruik, links het droogrekje met was
Een klein stukje van de ‘rapide’ , middenin een watergoot, rechts zie je een A4 formaat tegels met tussenruimte, daaronder stroomt nu het water.
Nog een doorgangetje, je gaat letterlijk onder de huizen door naar een ander steegje
Morgen, maandag dus, trek ik verder naar het noorden, ik denk rond de 6e weer in Terherne te zijn.
Twee creatieve balkonnetjes, deze hierboven deed mij aan Tirol denken. De stammetjes zijn zo vreemd grijs dat het niet op hout maar op beton lijkt. Anders ook wel erg vreemd afgezaagd.
Naar het noorden de rotsen van de Haute Provence, het was even droog
