france-2014

—- Nog even voor de fotoliefhebbers, op dit blog, een autoscript van one.com, kunnen de fotoos niet op een groter formaat weergegeven worden. Voor de UITGEBREIDE FOTOREPORTAGE kijk op PIXELARIA —-

ROSANS – gezien vanaf ‘Le Pigeonier’ met de Tour (het vierkante gebouw in de achtergrond dat voor de verdediging en uitzicht werd gebruikt) en het Chateau prominent in beeld.

Dit weekeinde ben ik te gast bij nicht Karin in Rosans, gelegen in de haute Provence. Een heerlijk huis op een fantastische plek en daarbij voor mij een stukje geschiedenis tegelijk. Door haar en vriendin Anne wordt ik in de watten gelegd, lekker eten en heerlijke wijn, kaas en uitzichten.

In een ver verleden heb ik met neven en nichten, medestudenten van Karin, broers en ooms, tantes en wie er allemaal aan meebouwden aan de Pigeonier, een seizoen mogen meebouwen, we spreken van 1978. Ik heb er in later jaren nog diverse keren met de kinderen mogen logeren, wat een heerlijk huis!

Er is destijds een verslag/fotoboek van gemaakt, het is er ook in PDF formaat, neem contact op met Karin of Arjen als je dat wilt hebben.

Hier een legendarische foto van het ‘bieren na het bouwen’ …het dorp heeft het er nog over vertelde Karin! Foto is ook uit 1978.

In 2014 ziet het terras er zo uit, het cafe is gesloten, temps ne résiste pas toujours…

Het resultaat is op de website van ‘Le Pigeonier’ te zien!

Rosans is nog hetzelfde zoals ik het ken, het dorp in de kern heeft wel een flinke opknapbeurt gehad, huizen worden gerestaureerd en er is een Cafe terras en B&B mogelijkheden.

Dit hotel en café hebben het helaas niet gered…

Midden in het dorp is een man met oude stenen een heel pand met torentjes en meer fratsen met engelengeduld weer een het opbouwen, in het steegje ernaast liggen de ruwe stenen die hij op ‘maat’ hakt en gebruikt. In het dorp staan nog een aantal pandjes te koop in erbarmelijke staat, als je niks te doen hebt en van stenen houdt…

De man legt met de tekeningen in de hand aan de toerist die dat wil alles geduldig uit, ik schat hem op een jaar of 70. Hij heeft al veel gedaan en het einde is in zicht en als ‘ie niet teveel wordt afgeleid is over 10 jaar z’n kasteel klaar voor een edelvrouw!

Bedoin is destijds gebouwd als een vestingstadje, dus dicht op elkaar met een uitkijktoren, een kerk en een plein met waterput. De oudste gevelstenen die ik kon ontdekken zijn van 1500, in de kern is qua indeling niet veel verandert in de laatste 500 jaar.

Hieronder een bonte verzameling van nieuw geplaveide steegjes en straatjes, op z’n boerenfluitjes maar ook het betere werk. De ‘rapide’, een straatje van de doorlopende weg beneden naar het dorpsplein boven, de snelste route destijds om weg te wezen met paard en kar vermoed ik, een helling van ruim 10 % ?

Vannacht flinke onweersbuien, vanmorgen geen water uit de kraan. Mannen waren driftig op zoek naar de oorzaak, na een uurtje kwam er weer water uit de kraan.

Bescheiden zondagochtend markt op het plein, er achter het Chateau met links in de schaduw het ‘oude bier terras’ en cafe.

De stadspoort die de kern destijds moest afsluiten van de boze buitenwereld, de sleuven waar destijds de balken in geplaatst werden zitten er nog in. Een doorkijkje naar de waterpomp op het plein.

Niet erg fraaie restauratie, maar op de steen boven de deur staat echt 1600…de deur is niet oud, het stenen kozijn ruim 414 jaar.

Een nog niet aangepakt stukje gevel en straat, wel een leuk trappetje zonder leuning

Aangepakt en opgeknapt, jammer van die grijse cementmuur..

Een van de vele tussendoortjes in het dorp, de mooie keitjes verstopt onder een laag asfalt.

De oorspronkelijke wasplaats, gerestaureerd en nog gewoon in gebruik, links het droogrekje met wasEen klein stukje van de ‘rapide’ , middenin een watergoot, rechts zie je een A4 formaat tegels met tussenruimte, daaronder stroomt nu het water.

Nog een doorgangetje, je gaat letterlijk onder de huizen door naar een ander steegje

Morgen, maandag dus, trek ik verder naar het noorden, ik denk rond de 6e weer in Terherne te zijn.

Zaterdagmorgen na een ontbijt vertrokken van Bedoin naar Rosans. Binnendoor via Flassan, Sault, Montbrun les Bains, Sedurat om bij Rémuzat op de doorgaande weg richting Rosans te komen. In Sault fotoos gemaakt en café au lait op een terras, het stadje is zoals allemaal hier tegen de helling gebouwd maar is naast een centrum met druk verkeer en japanners die fotoos maken niet echt bijzonder te noemen. Kennelijk komen er veel toeristen, de borden P1-P2-P3 en verderop zelfs P4 duidden op massa’s japanners!

Wel in de kern wat leuke details, een balkon met fantasie steunen, een door de gemeente gefinancierd keien steegje wat naar niks bijzonders leidt.

Omdat deze streek veel lavendel-kweek-handel heeft zijn sommige luiken niet frans-blauw maar lavendel-blauw geschilderd.

Groot plein met terras op het dal met lavendel en mooie platanen

Gevel met zowel frans-blauw als lavendelkleur luiken

Kan het niet zo goed ontcijferen, iets of iemand heeft voor het opknappen van dit keien-steegje meebetaald.

Twee creatieve balkonnetjes, deze hierboven deed mij aan Tirol denken. De stammetjes zijn zo vreemd grijs dat het niet op hout maar op beton lijkt. Anders ook wel erg vreemd afgezaagd.

Dan door van Sault naar Montbrun en verder de Haute Provence in met zijn kenmerkende stenen randen/vangrail langs de weg. Diepe kloven en smalle doorgangen, ik heb de kloof proberen te vangen maar in de foto is de diepte weg.

Een boom die het niet overleefd heeft in de diepe kloof, erens in de diepte stroomt de Aigue

De eerste buien vormen zich, even later begon het te plensen, dikke druppels en gevolgd door flinke plensbuien, dus oranje beekjes over de weg, de buien kwamen in golven en tokkelden zo hard op het dak dat AnnieAnnie niet meer te verstaan was.

Hier uitzicht over lavendel richting zuiden (denk ik)

Naar het noorden de rotsen van de Haute Provence, het was even droog

Al met al rond half 4 aangekomen in Rosans.

Een kleine collectie moderne autootjes van toen. Tijdens de reis kom ik ze zelden tegen, je ziet ze nog wel in en rondom de dorpen en dan vaak nonchalant bestuurd door een oude kerel met een alpinopet of een bouwvakker als het een R4 F6 betreft, liefst met ladders op het dak.
Een niet Frans Fiatje in Bedoin met Nederlandse kentekenplaat. Een FIAT TOPOLINO

Hierboven links een Renault 6 en daar achter een R4 F4 (de F6 is een verlengde F4)

Een Citroën Ami, gespot in Sault op doorreis naar Rosans

Ook in Sault, een 2CV Bestel

En een R4 gespot bij Montbrun les Bains. Het dorp was afgesloten voor verkeer ivm een feest oid. Daar naar links en de bergen in. Een aantal kilometers van hier begint de witte weggetjes route door de Haute Provence die eindigt op de doorgaande weg naar5 Rosans.

Een beetje verscholen naast een oude deur van een huis bij de kerk bovenin Bedoin ontdekte ik een oud pad, een binnendoortje denk ik, naar de kerk met de toepasselijke naam ‘Traverse de l ‘Eglise’

De oude keitjes liggen er nog en het is nu geen gebruikelijke route meer.

Dit is een van de nieuwe opgangen naar de kerk.

Verder vindt je veel oude bestrating die halverwege overgaat in wat nieuwere maar niet perse mooier. Sommige steegjes hebben. omdat ze voor de waterafvoer moeten zorgen, een dubble goot, da’s kennelijk wel nodig.

Zo wandelend door het oude Bedoin zie je veel oude huizen die in de loop der jaren goed of op amateuristische wijze zijn aangepakt. Vaak is er gewoon geen geld voor en is er een goedkope oplossing gevonden.

Wel mooi is dan weer zo’n hekje met granieten trappetje
of een latei voor de sier met wat tegelranden en stenen die nog in de schuur lagen, wel naar mijn idee een oud afdakje…

Of een heel oude houten latei…maar de rest is redelijk nieuw

En een echt frans balkonnetje kan in Parijs maar mag hier ook! De lantaarn is de straatverlichting en niet van de huiseigenaar, die lampen zie je door heel het dorp maar past er prima bij.

En tot slot een puzzeltje, ik zag in een nieuw stukje zandsteen als ondersteuning van een balkonnetje deze tekst ingehakt, geen idee, iemand?

Vanuit de heuvel van Bedoin kun je iets verderop het dorpje Crillon le Brave zien liggen. Lijkt zo van verre een aandoenlijk tafereeltje.

Ik ben er gaan kijken en zoals Och al vertelde, het is één groot hotel, de huizen wat lager rond de top worden wel gewoon bewoond.

De top rond de kerk is opgekocht door een hotel met de toepasselijke naam ‘Le Crillon’. De grondlegger staat er met een standbeeld eeuwige roem te vergaren.


Het hotel heeft rond de top elk huisje opgekocht en een hotelfunctie gegeven, op de deur staat dan de functie van het betreffend pandje op een keurig bordje, linnenkamer, keuken 1 of 2 of spoelkeuken, personeel omkleedruimte of andere functies.

Het hotel zelf heeft uiteraard het grootste pand aan de top en met de goud gekleurde hotelnaam moet het wel van kwaliteit zijn denk je dan zo, ik ben er niet binnen geweest maar aan de parkeerplaats te oordelen is het in gebruik door de happy few.
Het is stil op straat, de hotelgasten zitten op het kleine terrasje aan de straatkant en verder gebeurt er niets…als je een stukje wilt rijden wordt je auto van het iets verder gelegen parkeerterreintje voor je opgehaald. Tegenover het hotel is het gemeentehuis, daar zijn vast de gouden deals beklonken met het opkopen van de huizen voor het hotel.

Zelf ben ik het dorp doorgelopen en zag een stokoude linde (plataan?) met een van binnenuit verrotte stam, dat was zo’n beetje het oudste wat in de omgeving stond. Ik schat zo’n boom toch snel op 300 jaar.

Iets verderop staan wat nieuwe ‘moderne’ huizen rondom de top geplakt, omdat je in dit geval altijd met je auto of te voet bij de voordeur wilt komen maken ze de meest creatieve opritten, deze is wel heel crea…

Je vraagt je wel af of die 2e paal rechts, naar mijn idee op de grond van de buren, nu een foutje of bewust geplaatst is. Er stond geen 2e rechts.

Bedoin is deels tegen een heuvel aangebouwd en heeft bijna aan die top een kerk staan uit 1500 ongeveer?, een oudje dus. De heuvel zelf is eigenlijk een opeenstapeling van rotspuin, rotsblokken en zand met hier en daar wat naaldbomen die de grond bijelkaar houden.

Om het geheel op te leuken en er omheen te kunnen wandelen heeft de gemeente paden en muren aangelegd, gezellige zitjes en hier en daar zelfs bloembakken.


Dat het met die nieuwe wallen niet altijd goed gaat is gebleken. Deze muren/wallen zijn wel een meter dik, gestapeld uit puinblokken en vastgeplakt met cementmortel. Dat het niet overal al te stevig is zie en voel je bijna als je daar wandelt. Ik weet niet hoe ze dat aanpakken, worden er ankers gebruikt, wapening? De wandelpaden zijn op z’n frans, plank links, plank rechts en daartussen beton storten, je ziet tegenwoordig wel dilatatievoegen!

Een nieuw gemaakt stuk is nu dus naar beneden gekomen en blokkeert de doorgaande weg, een echte ‘route barrée’ ! Best een flinke berg en of er een auto onderstaat? zou zo maar kunnen.

Pijpen aan staaldraad en kippengaas moeten voorkomen dat de rest die straks naar beneden komt óver het puin bij het huis er tegenover in de tuin terecht komt.

Ik heb daar naar andere nieuw gemaakte stukken muur gekeken, erg solide ziet het er niet uit, de druk van binnenuit die heuvel moet gigantisch zijn, voor waterafvoer zijn er een paar gaatjes maar het geheel ziet er kwetsbaar uit.

In de heuvel zijn een soort grotten ontstaan doordat sediment er tussenuit is gespoeld, deze is in het zicht maar er zullen er zijn die je niet ziet en die voor prolemen kunnen zorgen.

Vlak voor de lawine staat een splinternieuw huis tegen die zelfde muur aan, als je dan zo ‘s naar boven kijkt zou ik daar toch niet rustig slapen…

Naast de kerk is een kleine opgang, daar zag ik deze ‘sjabloon graffiti’ , vier mannen met stropdas en in het midden een stip…met druiper…wie het weet mag het zeggen, ik dacht aan een homo-ontmoetingsplek? Maar misschien is het wel een processieroute.

Elke maandagmorgen is er markt midden in het dorp, vooral veel lekkere dingen en op het pleingedeelte de potten, pannen en hoedjes. Het gehele centrum is dan voor doorgaand verkeer gesloten.

Met Ochrid via een straatje achterom de drukte ingedoken en dan schuifelen door de drukte, geen hobby maar soms moet het en dan weet je ook weer wat dat is. Ochrid heeft daar een bepaald kraampje waar ze de lekkerste kazen koopt.

Streekprodukten met de mooiste namen en kleuren en geuren!

In de middag, als alles op opgeruimd is, er zijn altijd wel stalletjes die als laatste de weg nog blokkeren en dan is het ook wachten achter de vuilniswagen om het dorp door te komen, zijn we naar de Renault garage even buiten het dorp geweest. Ik heb met warme motor wat versnellingsbak-schakel problemen, of zij daar naar wilden kijken en evt repareren. Het eerste wat zo’n garage dan zegt is ‘da’s de koppeling zeker’ om later te constateren dat de koppeling prima is.
Ik vertellen dat het waarschijnlijk de vork is in de versnellingsbak waar speling in zit, hij gaat zitten, start de motor en met schakelen het bekende gekraak…’o’ zegt die, dat hoort zo en stapt weer uit. Ik had duidelijk de indruk dat ‘ie er ging zin in had dus we zijn met de zelfde vaart weer vertrokken. Ik kan er mee rijden, wel voorzichtig schakelen.

Eind van de middag komen vrienden op doorreis vanuit Italie aan om een paar dagen hier te genieten, ze maken een heerlijke salade en we drinken er prima wijn bij, leve de BIB!

Toast op het goede leven…

… met gastheer en gastvrouw!

Hierboven voor de puzzellaars een zoekplaatje: Vindt Annie! (foto gemaakt naast Ochrid’s & John’s huis vanaf een heuvel) Ik krijg helaas de fotootjes niet groter op dit blog.

Vanuit Langres richting Bedoin. ‘s Morgens vroeg vertrokken van de camping, iedereen was nog in ruste maar bij de toiletten en douches waren wat vroege vogels. Het was rond half zeven toen de rit door de graanschuur van noord-frankrijk verder ging richting Dijon.

Voordeel zo in de morgen is de nog koele bries, raampjes open en doortochten tijdens de rit. Zo in de middag wordt het snel warm, het was tegen de 30 las ik ergens las ik op een digibord langs de weg.

Vandaag moest ik 500 kilometer rijden dus een beetje de vaart erin om niet de hele dag in het renaultje te zitten, de stoeltjes zijn niet echt lekker voor je rug bij deze afstanden.

Bij Dijon aangekomen, waar ik op zoek ging naar de N wegen ging het fout met AnnieAnnie…

Oorzaak: In deze regio is erg veel aan nieuwe wegen gewerkt en mijn routesoftware is ruim 6 jaar oud en raakte geheel van slag en kwam daardoor midden in Dijon terecht, op zich een mooie stad met een tram waar Amsterdam jaloers op zou zijn, helaas geen plaatje, met hier en daar rekken met een soort roze ‘witte fietsenplan’ fietse, helaas geen plaatje, stads-circuits met waar volgens Annie een afslag was waren nu autovrije zones…dat ging zo fout dat mijn Annie letterlijk vast liep en ik hopeloos via de borden, ‘toutes directions’ mijn weg naar de N route zocht, toen ik dacht de goed te hebben bleek die naar het noorden te gaan dus ik na een aantal kilometers weer gedraaid en dus weer belandde in de drukte van Dijon, klaar was ik. Inmiddels deed Annie ook niets meer dus wat te doen, even verder zag ik de peage borden richting Marseille, da’s de goede kant op dus dan maar een stukje peage dacht ik, het schiet wel lekker op ook eigenlijk.

Het plan was om een stukje peage te doen en er dan weer af te gaan om over de N wegen, die daar paralel aan lopen, de route te vervolgen. Eigenlijk reed ik wel ff lekker en bedacht me toen om na Lyon er af te gaan en dan binnendoor de N draad weer op te pakken.

Dat Lyon druk is wist ik dus de file waar in kwam nam ik voor lief maar zorgde wel voor een half uur vertraging, motortje warm en in de auto ook warm zo midden op de dag. Eenmaal Lyon uit en ik Annie gereset had en die enthousiast deed of er niets gebeurd was ging ze mij vertellen dat over zoveel kilometer ik de snelweg moest verlaten, ahh dacht ik, dat is precies wat ik wil.

Je kan het bijna raden, die afslag was niet meer en nu een P geworden met een eettent erop. Nah…de volgende dan maar. Ook die was verdwenen, het asfalt lag er nog maar de afrit was afgesloten met vangrail, gvd…op naar de volgende.

Inmiddels kreeg ik wat last van mijn been en onderrug en werd het eigenlijk wel zat en ben uiteindelijk op de peage doorgereden en er bij Montelimar-Sud af gegaan, nu binnendoor naar Bedoin, weer even rustig rijden en stoppen om fotootjes maken. Ochrid gebeld dat ik over een ruim uurtje zou aankomen.

Weer een mooie binnendoor rit door Annie geleid, zo binnendoor weet ze de weg nog wel, daar is weinig veranderd, hooguit een rondweg bij een dorpje of een circuitje maar dat heb je snel door en bovendien staan er duidelijke borden en door de lage snelheid is er tijd om te corrigeren.

Uit deze streek komen de Rhone wijnen en bij een cave een doos gekocht, een heerlijk wijntje bleek achteraf!

In Bedoin aangekomen koude biertjes, stokbrood en kaas beneden in het dorp gekocht om uiteindelijk om 4 uur bij Och op de stoep, moe maar missie volbracht!

Nu even relaxen en niet sturen, verwend worden door Och met pain au chocola en wijntjes, vanmiddag even het zwembad in..denk ik 😉 Gisteren een fikse regenbui met onweer, nu wat wind maar droog en een heerlijk zonnetje.

Binnenkort meer!

Gisteren alweer…had ik op de camping de Navarre in Langres geen bruikbare wifi om het blog bij te werken. Vandaag aangekomen bij Ochrid in Bedoin en daar is uiteraard wifi, nu een redelijk creatief uit het geheugen verslag van het rijden afgelopen 2 dagen.

Waar waren we gebleven…in Pommerich B&B, een luxe onderkomen en na een bijbehorend ontbijtje om een uur of 10 op pad. AnnieAnnie op de toeristische modus gezet en rijden maar door de bossen van de Ardennen. Een geweldige rit door inktzwarte bossen en glooiende landschappen, alleen al de Ardennen zijn extra dagen waard, zo dichtbij en toch zo onbekend. Ik ben er wel een aantal keren geweest, meestal in huurhuis om van daar uit al wandelend de omgeving te verkennen. Al rijdend krijg je een betere indruk van het wisselende van landschappen.

Omdat de setting ‘mooie route’ op mijn AA uiteindelijk zo enthousiast werd en ik bij ieder gehucht langs de kerk werd geleid en maar ondertussen wel aangaf dat ik 2x zolang over mijn bestemming zou doen heb ik terug geschakeld naar normale route om dat ik nog 300km naar Langres voor de boeg had en het steeds warmer werd.

Als je al rijdend fotoos maakt dan zie je ook de vliegenlijkjes….en andere vlekken

Hieronder een van de vele mini gedenkplaatsen, dit keer voor..lees zelf maar.

Bigonville Moulin – 8809 Rambrouch, Luxemburg – Gmaps: 49.855837, 5.78828

Door dus richting Langres, de Ardennen uit en door de graanschuur van noord Frankrijk over de Bis wegen, via 1e en 2e oorlogsgedenktekens en monumenten en uiteraard een aantal malen de Maas over.

Je ziet behoorlijk grote windmolens zo links en rechts, niet zoals in holland in een lullig rijtje, nee, losjes verspreid over het landschap en zo te zien aan het formaat behoorlijk meer megawatts. Blauwe koeien met een waterval, waar zie je dat nog!

De eerste foto is dus de camping in Langres, dat had de laatste foto moeten zijn maar dat kan ik niet meer veranderen, de laatste met het biertje lijkt me wel duidelijk!

Vanmorgen om 10 uur de deur achter mij dichtgetrokken en op pad. AnnieAnnie ingesteld op het doel en rijden maar, eerst even tanken en wat contanten pinnen voor onderweg, ondanks de digitale wereld waarin wij leven hebben de meeste afnemers meer interesse in contanten…als kan zonder bonnetje, mij best.

Veel vakantiegangers op de weg, via Zwolle, Arnhem, Venlo en Maastricht naar Liege, altijd een feest, dit keer in 1 keer goed langs de wallekanten van het Luikse, gewoon meerijden met de flow en naar Annie luisteren, en wel opletten, het gaat dat stuk snel van links naar rechts en mis geen onderdoor gangetje anders sta je voor rood tussen het lokale verkeer, deze keer dus als een speer! Wel opvallend is dat het dus infrastructureel geen reet veranderd is in de loop der jaren…da’s in la france wel anders!

Bij Maastricht (door de emotie en drukte helemaal vergeten plaatjes te maken, er komen tunnels en verdiepte wegen waardoor meestrich weer aan elkaar kan groeien, op inet staat veel info over het miljardenproject, jaja..ook jouw belastingcentjes..) zijn ze nog lekker bezig, heb daar jaar na jaar voor de stoplichten gestaan en nu is het helemaal een zooitje, nog 2 jaar en dan moet het vlotjes doorrijden zijn. Kan me nog wel herinneren, kwamen we uit de Aquitane via Nantes naar Nederland en je raadt het al, bij Breda de eerste stoplichten, idem vanuit Metz bij Meestrich…waarin een klein land groot kan zijn.

Deze route al vele malen gereden maar het blijft een feest, vooral als je de Ardennen in rijdt, de glooiende landschappen en de golvende wegen zijn een genot, ff lekker gassen heuveltje af om vervolgens te moeten terugschakelen naar z’n 3 omdat de 3% toch meer is dan Annie aan kan in z’n 4…het is kiezen tussen campers en vrachtwagens, een mooi spelletje.

Opvallend vind ik de toename van het vrachtverkeer op deze route, dat was in mijn herinnering minder…en die vrachtwagenjongens hebben ook geen moeite meer met het vals plat, ze denderen door en de rechtse-langzaamaanbaan zie je ze amper meer op, had ik dus mooi de ruimte!

Helemaal genieten als een hollands stel met caravan je op het rechte stuk met een air van kijk ons eens voorbijkomt en dat ik dan heuveltje op met een big smile met Annie voorbij kom zetten, da’s pas genieten!

Dan afslag (54) Bastogne, of zoals de belgen zeggen Bastenaken, weg van de snelweg en langs de N wegen. De route tussen de afslag Bastogne richting Wiltz, daartussen ligt Pommerloch, gaat er een wereld voor je open. Je denkt dus dat naast de snelweg de wereld slaapt…nee dus, de N84? is een aaneenschakeling van autoboulevards en meer van dat, druk zoals bij ons op een zondag bij Ikea, en dan heb ik het nu over dinsdag, de meest luxe wagens zijn daar usance kennelijk, een wonderlijke ervaring zo vanaf de snelweg het land op, economics grows! Nog geen R4-tje gezien…

Nu zit ik bij B&B Pommerloch, een tuttig gebeuren maar ik had op buienradar gezien dat het zou regenen dus kamperen zag ik niet zo zitten. Het valt alles mee, het is mooi weer en heb een luxe studio gekregen voor de prijs van een b&b appartementje, superchic met alles drop en dran, een douche als een vergiet en een hippige aankleding, het kan erger, wifi is uiteraard gratis en zelfs het raam kan open! Dus biefstukje met een koud biertje en rood wijntje bij de rest in het restaurant vond ik wel verantwoord.

Net heerlijk onder de douche vandaan en aan de ‘luxe bar’ met WiFi dit blog op te leuken, buiten schijnt de zon en morgen gaan we door naar Langres, jaja, dat wordt kamperen, zal je zien dat het daar dan wel regent!

De route die ik morgen neem loopt via de 15, e12 naar Luxembourg, dan de e21 richting Thionville, Mets, Nancy etc… om bij Langres uit te komen. Het zal wel druk zijn op de camping daar maar de jongen/man die mij 3 jaar terug hielp bij mijn hartgedoe is daar nog steeds campingbaas, het wordt vast een hartverwarmend onthaal….

Wordt…vervolgd

CORRECTIE:

Ik ga meer binnendoor, dus niet bovenstaande route, meer over de D904 dus…

De fotoos op dit blog worden door het automatische script van dit blog op dit kleine formaat gezet, ik kan er niet veel aan doen maar zal kijken of het anders kan, Och had al gelijk een scriptje klaar maar ik kan dat niet inpassen in dit one.com blog, je kan er dus niet op klikken om ze groter te bekijken.

TIP: Met ‘control en +’ op je keyboard kun je inzoomen, da’s makkelijker lezen mocht je schermresolutie hoog staan.

Hieronder een voorjaarsindruk van het buitengebied naast Terherne, prachtig toch!

Na een bijna on-hollands warm weekje kon het niet uitblijven, regen en een stuk koeler maar goed voor het gras.

Omdat ik het kamperen in de regen helemaal niks vind, vooral het opzetten, heb ik voor morgen een B&B geregeld, ergens in de Ardennen bij Bastogne want daar blijkt het morgen ook nog te spetteren, heerlijk aankomen, koud biertje aan de toog en een echt bed, da’s genieten! De volgende dag door naar Langres.

Morgenochtend de laatste spullen inladen en wegwezen en op naar http://www.hotelpommerloch.lu/nl/hotel-bb.html , van buiten een kazerne, van binnen voor mij goed genoeg.

Mijn ervaring is dat als mijn TomTom (bij mij AnnieAnnie geheten) het in de Google database kan vinden bestaat het ook echt en kom ik er wel, anders wordt het ouderwets kaartlezen, wie kan het nog! Om die reden heb ik wel altijd het grote kaartenboek van Frankrijk bij me, net als bij zeilen, als de GPS het niet meer doet moet je het met je kompas kunnen..niet dat ik dat kan maar het bekt aardig.

wordt vervolgd…

Dinsdag 22 juli 2014 ga ik met mijn Renault 4, voor de kenners ‘le Quatrelle ofwel ‘Annie’ weer afzakken naar het zuiden. Doel is een bezoek aan mijn zus in Bedoin, zo’n 1250 kilometer van Terherne. Ik heb het in 3 dagen gepland, de 1e dag naar Bastenaken (camping de Renval) de 2e dag door naar mijn geliefde Langres (camping Navarre) en de 3e dag door naar Bedoin. Als Annie mij geen streken levert moet dat gladjes verlopen, motortje snort gezond zo te horen en het niet te traceren gebonk van een paar weken terug is plots verdwenen na het monteren van een nieuw linker voorspatbord, heeft er geen reet mee te maken denk ik maar weg is weg, nu ik nog op weg!

Spullen zijn gepakt, ik word daar steeds handiger in, nu nog wat laatste handelingen. Hier in huis de zaak op orde maken, wasjes doen en vuilnisbak binnen legen voordat je het gaat stinken, de buren houden weer een oogje in het zeil en geven de plantjes water, wat kan er mis gaan.

Dat kamperen was ik eigenlijk wel klaar mee, na mijn laatste avonturen in de tent had ik mijzelf (en anderen) flink toegetoeterd nooit meer in een tent te gaan rondtrekken, mijn rug, knietjes en meer van het lijf hadden daar geen zin meer in, ik moet daar dus op terugkomen, het zal nog even moeten, deze keer maar 2 nachtjes heen en 2 nachtjes terug, dat is te overzien…mits het regent want dan krijg ik weer de ple….ris in en denk dan aan een heerlijk warm herbergje…we zien wel, kwestie van financiële prioriteiten stellen maar weer.

Om het leed te verzachten heb ik heerlijke zakjes oploscapu mee (thx geetje), camping gasje heet water koken en klaar is ar, ontbijt bestaande uit hapklare gezonde meergranen knabbels erbij en rijden maar weer, al rijdend knaag je dan een heel pak gezonde vitamientjes naar binnen. Voor onderweg maak ik ‘s morgens een thermoskan vol voor onderweg, zonder koffie geen kilometers!

Zelfs gedacht aan de in Frankrijk verplichte alcoholtest (bij de Karwei 3 euro) en een geel ‘je suis en panne’ vest, ik ben gelukkig nog nooit aangehouden maar je zal maar de lul zijn en je hebt het niet bij je, dan heb je daar een boete aan je kont want alles draait om de uiteindelijk om centjes en niet om de veiligheid in 1e instantie…

Voorlopig loopt het volgens planning, als mijn poot niet erger wordt dan zit niets me in de weg. Ik heb vorige week mijn scheenbeen opengehaald met een val bij het afstappen van de boeier op de spekgladde aanlegsteiger en daarbij de boel behoorlijk opengehaald, het is nu wel geheeld maar onder de dichte korst zit een pijnlijke opeenhoping van ‘iets’ nu maar hopen dat het geen ontsteking is. Zo’n scheenbeen zit ook wel erg aan de oppervlakte van je onderbeen, het scheenbeenvlies zit dus niet echt beschermd bij dit soort calamiteiten….ik hoop dat het lijf de zaak kan helen, anders moet er in gesneden worden om de pus de vrijheid te geven!

Wordt…..vervolgd

Onderussen…kijk eens naar mijn knotwilgenstokken naast de schuur, 2 maanden terug als kale stokken in de grond gestoken en nu volop in groei! Over 2 jaar, als de scheuten houtig zijn kan ik gaan knotten…kan niet wachten!